طعم لبانت

اینو دیروز ظهر جلوی رو خودت نوشتم. یهویی اومد . 

چشم هایت را دوست تر می دارم

از شبی که بر آن گام می نهم

آنک

که سرت گیج جرعه ی پیشین است یا پسین

این آخرین نگاه را دریاب

که حرام بازیچه ای نکنی

که نیارزد به آسمان خدایان.....

چشم هایت

شعله ای است فراسوی ثانیه ها 

و لبخندت که به آسمانم می برد

و طعم جاودانه لبانت

که بهشت را تداعی می کند....