هوای دلم را داشته باش!

عصر

قبل از رفتنت

گفتم

به قاعده ی چند دقیقه برایت حرف دارم

و در سیلانِ سراسیمه یِ اصرارت،

خواهش کردم

سه پُستِ آخر را بخوانی،شیدا!

نمی دانم که خواندی یا نه،

اما

من شبیه انسانهای منتظر ، هر نیم ساعت چک کردم،

شاید جمله ای ، واژه ای 

و یا حتی حرفی از تو ببینم

افسوس... دریغ از یک واژه !

شیدا!

بارها و بارها از تو خواهش کردم

کمی هوای دلم را داشته باشی

فکر نکنی خیلی زیاد، از تو خواستم، فقط کمی...

شیدا!

حال دلم بد است،

جسمم دیگر ، تاب ندارد،

می دانی

«دوستت دارم» با «منم دوستت دارم» خیلی فرق می کند،

من دلخوشم ، حتی به یک "دوستت دارم" بی مقدمه از تو،

حتی نگاهِ عاشقانه ات به من،

می دانم که عشق، زورکی نمی شود،

اما

در این واپسین لحظات،

تمنا می کنم، کمی هوای دلم را داشته باش، لطفا...