قسمت

یکی  را باید برای خودت نگه داری ، شیدا!

نباید رها کنی به امانِ خدا 

تا ببینی چه می شود

گاهی قسمت، 

دست گذاشته زیرِ چانه اش که ببیند آدم چه می کند، 

تا کجا پیش می‌رود...

سر به سرِ آدم می گذارد

دور می کند

قایم می کند پشتش و می گوید : باد بُرد ..

تا ببیند 

چقدر او ، برایت مهم است

چقدر دنبالش می‌روی

چقدر پی اش را می گیری

اصلا دوستش داری،

یک بار به او گفته ای که عاشقش هستی؟

دنبالش می دَوی

که داشته باشی اش

که نگذاری بی هوا برود ...

هر چیزی را نباید رها کرد به امیدِ آینده و قسمت !

خودِ روزگار هم 

امیدش به آدم هاست ..

حواس پرتی ها و رها کردن هایت را

گردنِ قید و بند وقسمت و تکلّف نینداز، شیدا! 

روزی می آید

که دیگر او نیست....