بهار من

می بینی چه بارانی  نمی آید!

انگار پاییز هم دیگر حوصله ی باران ندارد...

حس می کنی چقدر هوا سرد نیست؟

فکر می کنم اقلیم هم، 

از هوای عاشقی من گرم شده است...

حتی

شب هم دیگر تاریک نیست،

از وقتی که تو ماه شبهایم شده ای ،شیدا!

و من

هنوز، یاد بوی تن تو را با خود ، به یادگار دارم،

اصلا

وقتی که تو باشی،

                  یاد تو باشد،

                           آغوش تو باشد و

                                                جذبه ی چشمانت،

هر لحظه ی من بهار است...

عاشقت شدم ، شیدا!

تا وقتی که پاییز شد ،

کسی باشد

 که هوای بی قراری هایم را داشته باشد...

عاشقت شدم ،

تا صبح های ابری

 بهانه ا ی داشته باشم ، برای ادامه ی زندگی... 

عاشقت شدم،

 تا شعرهایم

 مخاطب خاص داشته باشند 

و آدم ها

 من و تو را با هم ورق بزنند

و اینگونه با هم یکی شویم...

اصلا دلم خواست عاشقت شوم 

و عاشقت بمانم

تا رنگ فصل ها را ما تعیین کنیم...